Rezerwat „Nad Tanwią” Drukuj Email
I. Rezerwat „Nad Tanwią” powstał w 1958 roku o powierzchni ok. 41 ha. Leży on na terenie gminy Susiec. Rezerwat chroni najpiękniejsze fragmenty dolin rzeki Jeleń i Tanew wraz z seriami małych wodospadów. Na zakolu Tanwi w miejscowości Rebizanty na odcinku 400 m znajduje się 24 progi zwane „szumami”. Charakteryzują się regularnym położeniem, przeważnie wzdłuż prostych linii. Rezerwat położony jest na wysokości ok. 235 m, a najwyższe wzniesienie -  Kościółek(zwane też Zamczyskiem) osiąga 246m n.p.m.

W rezerwacie rośnie niezwykle ciekawa szata roślinna. Stwierdzono istnienie ok. 40 zespołów roślinnych. Z rzadkich i chronionych roślin występuje tu: widłak jałowcowaty, bez koralowy i porzeczka alpejska. Żyją tu również rzadkie ptaki: bocian czarny, pliszka górska i zimorodek.

Przez rezerwat przeprowadzono ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną „Nad Tanwią”.

Do rezerwatu dojdziemy żółtymi oznaczeniami Szlaku Południowego lub niebieskimi Szlaku Szumów.
 
Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią Rezerwat Nad Tanwią

 

II. Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Nad Tanwią”

Zapraszamy Państwa na ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną ”Nad Tanwią” biegnącą doliną rzeki Tanew i ukazującą m in. kaskady wodospadów, które w plebiscycie dziennika Rzeczpospolita zostały uznane jako jeden z "7 Cudów Polskiej Natury". Ścieżka rozpoczyna się od parkingu leśnego, położonego tuż przy moście na początku miejscowości Huta Szumy, przy drodze Susiec – Cieszanów. Na parkingu znajdziemy drewniane stoły, ławy, kosze na śmieci oraz sanitariaty. Stoi tam również tablica informacyjna z przebiegiem ścieżki. Trasa jest oznakowana białymi kwadratami z czerwonym ukośnym paskiem a jej długość wynosi ok. 3 km. Na jej trasie ustawiono 14 poniżej opisanych tablic informacyjnych (przystanków).

  • Wyruszamy na trasę kierując się na północny zachód. Po około 100 m dochodzimy do Przystanku Nr 1 – „Bór sosnowy” – tablica przedstawia wiele szczegółowych informacji na temat sosny – drzewa będącego głównym gatunkiem Puszczy Solskiej

  • Idąc dalej schodzimy w dół i wkrótce dochodzimy do rzeki Potok Łosiniecki. Przechodzimy przez kładkę i docieramy do Przystanku Nr 2 – „Łąka śródleśna” – z tablicy dowiemy się co to są łąki, gdzie występują i jakie jest ich znaczenie dla środowiska przyrodniczego oraz człowieka.

  • Opuszczamy dolinę rzeki , skręcamy w prawo,  wspinamy się na wierzchowinę i wchodzimy znów do boru sosnowego świeżego. W podroście i podszyciu widzimy młode świerki, jodły oraz sztucznie wprowadzone buki. Dochodzimy do Przystanku Nr 3 – „Ściółka leśna” – tutaj dowiemy się jak ważna jest ściółka w ekosystemie, i dlaczego ta delikatna warstwa powinna być chroniona.

  • Skręcamy w lewo i po około 300m dochodzimy do Przystanku Nr 4 – „Podszyt bukowy” – stojąca tu tablica wyjaśni nam pojęcie „podszytu” oraz znaczenie dolnej warstwy roślinnej , czyli krzewów i młodych drzew (np. młodych buków) w drzewostanach sosnowych rosnących na ubogich siedliskach borowych.

  • Po kolejnych 300 m dochodimy do rozległej polany na której zlokalizowano Przystanek Nr 5 – „Bór świeży” – drzewostan buduje w nim sosna z udziałem świerka i jodły, podrost i podszyt tworzą: świerk, kruszyna i jarząb, w runie zaś zobaczymy takie gatunki jak: borówka czernica i brusznica, orlica, siódmaczek, kosmatka owłosiona oraz liczne mchy.

  • Znajdujemy się na skraju rezerwatu ”Nad Tanwią” – słychać już szum wodospadów. Wchodzimy do typowego boru jodłowego gdzie usytuowany jest Przystanek Nr 6 – „Las naturalny” – podziwiamy piękny fragment starodrzewu jodłowego z pojedynczymi dorodnymi sosnami i świerkami. Niektóre jodły osiągają 40 m wysokości i ponad 3 m obwodu. Warstwę krzewów tworzą tu podrost jodłowy, kruszyna, jarząb oraz bez koralowy i leszczyna. W runie m. in. borówka czarna, szczawik zajęczy, konwalijka dwulistna, malina właściwa i widłak jałowcowaty.

  • Ruszamy dalej. Schodzimy z wierzchowiny w dolinę Tanwi. Napotykamy Przystanek Nr 7 – „Szumy” – znajdujemy się na terenie rezerwatu „Nad Tanwią”. Rezerwat ten został utworzony w 1958 r. na powierzchni 48 ha w celu zachowania w stanie naturalnym unikalnego krajobrazu dolin Tanwi i Jelenia w miejscu przełomu tych rzek przez strefę krawędziową Roztocza. Największą osobliwością rezerwatu są 24 progi skalne w korycie Tanwi, tworzące niezwykle malownicze wodospady. Miejsce jest niezwykle urokliwe, dlatego warto tu zostać dłuższą chwilę.

  • Kiedy już nasycimy oczy idziemy kilkadziesiąt metrów w dół rzeki i po drewnianym mostku przechodzimy na drugą stronę. Dalej idziemy po jej południowym brzegu w górę Tanwi. Po chwili jesteśmy przy Przystanku Nr 8 – „Las grądowy” – zamieszczony opis dotyczy lasu grądowego po drugiej stronie rzeki.

  • Dalej ścieżka biegnie nad wodą u podnóża stromego i urwistego brzegu. Należy uważać aby nie wpaść do wody. Jest tu szczególnie ślisko po deszczu. Kiedy kończą się ostatnie progi dolina rozszerza się i wchodzimy na rozległą łąkę. Rzeka płynie zakolami podmywając miejscami urwiste brzegi. Dochodzimy do Przystanku Nr 9 – „Wiosenne wypalanie traw” – tablica informuje nas o szkodliwości i niebezpieczeństwie tego powtarzającego się wiosennego procederu.

  • Wkrótce ścieżka znowu zbliża się do rzeki i pojawia się kilka kolejnych, imponujących progów skalnych. Dochodzimy do mostu w pobliżu parkingu skąd rozpoczęliśmy wędrówkę. Przechodzimy na drugą stronę mostu (drogi) i zaraz za nim schodzimy na drugi brzeg Tanwi.  Trasa wiedzie w górę rzeki. Po chwili jesteśmy na Przystanku Nr 10 – „Tanew” – tablica zawiera wiele ciekawych informacji na temat niezwykłej rzeki.

  • Idąc dale natrafiamy na tablicę „Mrówki – mali strażnicy lasu” a wkrótce osiągamy Przystanek Nr 11 – „Łęg jesionowo-olszowy” – mamy tu dość rozległe obniżenie podmokłej doliny Tanwi, porośnięte głównie przez olchę oraz kruszynę i czeremchę w podszycie.

  • Idąc w górę Tanwi zauważamy że rzeka zaczyna meandrować. Dochodzimy do miejsca gdzie w 1901 r. przyszły Naczelnik Państwa Polskiego – Marszałek Józef Piłsudski przekroczył przy pomocy leśników granicę zaboru rosyjskiego i austriackiego. Opowiada o tym tablica informacyjna. Po drugiej stronie rzeki znajduje się pomnik upamiętniający to wydarzenie.

  • Stąd nasza ścieżka ostro skręca w lewo, na północ odchodząc od rzeki. Wchodzimy znowu do drzewostanu sosnowego. Niebawem dochodzimy do Przystanku Nr 12 – „Miejsce historyczne” – stoi tu drewniany krzyż i kamienny obelisk poświęcony prof. Janowi Miklaszewskiemu. To właśnie on , jako ówczesny kontroler w lasach Ordynacji Zamojskiej, zorganizował przeprawę przez granicę J. Piłsudskiego, przebranego w mundur leśnika.

  • W niewielkiej odległości za pomnikiem ścieżka skręca w lewo. Wychodzimy na skraj zrębu z niedawno założoną uprawą leśną. Widzimy na jej powierzchni pozostawione z rzadka pojedyncze stare sosny jako nasienniki (do naturalnego obsiewu). Dochodzimy do Przystanku Nr 13 – „Dokarmianie zwierzyny” – zobaczymy tu typowy paśnik i lizawkę na sól dla zwierząt leśnych.

  • Idąc dalej borem, sosnowym dochodzimy do Przystanku Nr 14 – „Dary lasu” – dowiemy się tu jakie złożone funkcje pełni las oraz jak wiele wymiernych i niewymiernych korzyści przynosi on człowiekowi.

Około 100 m dale dochodzimy spowrotem do parkingu.

Dziękujemy i zapraszamy ponownie

 

 

ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią ścieżka Nad Tanwią