| Florianka |
 |
 |
|
Hodowla Konika Polskiego
Koniki polskie są jedyną rasą koni prymitywnych w Polsce. Są one potomkami tarpanów, które żyły niegdyś w puszczach Polski, Litwy i Prus. Hodowla zachowawcza konika polskiego w warunkach zbliżonych do naturalnych prowadzona jest w Roztoczańskim Parku Narodowym w Zwierzyńcu, na obszarze wydzielonym w okolicy stawów „Echo” oraz w warunkach stajennych we Floriance.
Ostoja Rezerwatowej Hodowli Konika Polskiego powstała w 1982r. Zajmuje ona obszar ok. 180 ha, w skład którego wchodzą lasy, stawy oraz strumień świerszcz, który służy konikom jako wodopój. Obecnie w Ostoi przebywa stado ok. 20 szt. Rocznie rodzi się 6-7 źrebiąt, które są odławiane po przebyciu w rezerwacie przynajmniej jednego okresu zimowego. Koniki przebywając w Ostoi same zdobywają pokarm, wychowują młode bez ingerencji człowieka. Jedynie w okresie zimowym są dokarmiane sianem.      W 1995r. utworzono Ośrodek Stajennej Hodowli Koników Polskich we Floriance. Hodowla stajenna jest uzupełnieniem hodowli rezerwatowej. Pozwala na utrzymanie koników odłączonych z Ostoi oraz częściowe ich przygotowanie do współpracy z człowiekiem.
Młode konie przyuczane są do pracy w zaprzęgu i pod siodłem. Corocznie kilka koników w wieku 2-3 lat jest sprzedawanych. Celem hodowli stajennej jest zachowanie cech genetycznych tarpanów wśród koników polskich. Cechą charakterystyczną konika polskiego jest: umaszczenie myszate z czarną pręgą przez grzbiet, pręgowanie w okolicy łopatek oraz kończyn, obfite owłosienie grzywy i ogona, niski wzrost (125-138 cm). Koniki polskie charakteryzują się dużą siłą w stosunku do masy ciała oraz łagodnym temperamentem i charakterem. |